لوله‌ها به منظور انتقال و جابه‌جایی مختلف مایعات از فواصل دور و نزدیک استفاده می‌شوند. هر نوع لوله، ساخته شده برای استفاده در یک هدف خاص و با ویژگی‌ها و مشخصات متفاوتی تولید و توزیع می‌شود. لوله‌های گازی به منظور انتقال گازهای مایع به کار می‌روند. این لوله‌ها ویژگی‌ها و مشخصات خاصی دارند که برای این فرآیند انتخاب شده‌اند. در این مقاله، قصد داریم درباره انواع لوله‌های گازی، کاربردها، ویژگی‌ها و نکات تکمیلی در مورد این محصول پرکاربرد صحبت کنیم.

لوله گازی فولادی چیست؟

لوله گازی فولادی، به طور معمول از ورق‌های فولادی گالوانیزه ساخته می‌شود و به علت استفاده از این ورق‌ها، با نام «لوله گازی فولادی» شناخته می‌شود. استفاده از ورق‌های گالوانیزه در ساخت این لوله‌ها به دلیل افزایش مقاومت آنها در برابر خوردگی‌ها و رطوبت‌های احتمالی صورت می‌گیرد.

لوله‌های گازی فولادی از نظر مقاومت در برابر ضربه‌های ناگهانی، نسبت به جنس‌های دیگر مانند مس، برنج و پلی‌اتیلن، مناسب‌تر هستند. به همین دلیل، در پروژه‌های بزرگ گازی، استفاده وسیعی از لوله‌های گازی فولادی صورت می‌گیرد.

انواع لوله گازی

دو نوع اصلی لوله‌های گازی شامل لوله گازی توکار و لوله گازی روکار است. لوله گازی توکار به دلیل استحکام و مقاومت بالاتر در برابر خوردگی، ضربات ناگهانی، فرسودگی و آسیب‌های دیگر، در پروژه‌های بزرگ مانند انتقال گاز از شهری به شهر دیگر یا از پالایشگاه به مناطق دوردست استفاده می‌شود.

از طرف دیگر، لوله‌های گازی روکار برای انشعابات داخلی ساختمان‌ها یا لوله‌کشی درون شهری استفاده می‌شوند. این نوع لوله‌ها به دلیل آسیب‌پذیری بیشتر نسبت به لوله‌های توکار، قیمت کمتری دارند. همچنین، بر اساس استانداردها، نباید از لوله‌های روکار برای انتقال گاز به مسافت‌های دوردست استفاده شود.

بهترین لوله گازی کدام است؟

در انتخاب بهترین نوع لوله‌ی گازی، عوامل و مؤلفه‌های متعددی باید در نظر گرفته شوند. هر فرد باید با توجه به موقعیت خاصی که قرار است از لوله استفاده کند، به سراغ جنس مناسبی از لوله‌های گازی برود. دو عامل زیر در انتخاب بهترین لوله می‌توانند به شما کمک کنند:

نوع گاز: نوع گازی که قرار است از این لوله عبور کند، از جمله عامل اصلی است که در انتخاب نوع لوله اثرگذار است. بعضی از گازها نسبت به دیگران خطرات بیشتری در ارتباط با جنس و نوع لوله خواهند داشت. به عنوان مثال، گازهایی مانند گاز طبیعی و پروپان را می‌توانید از لوله‌های فولادی مقاوم و مستحکم استفاده کنید. اما برای گازهایی همچون اکسیژن یا هیدروژن که خطر اشتعال بالایی دارند، لوله‌های مخصوص و ایمنی بیشتری نیاز است.

فشار گاز: همچنین، فشاری که در سیستم گاز قرار دارد نیز باید در نظر گرفته شود. برای فشارهای بالا، لوله‌هایی با ضخامت و مقاومت بالا مانند لوله‌های فولادی خوب عمل می‌کنند. اما برای فشارهای پایین‌تر، لوله‌های با جنس‌هایی مانند مس، PVC یا پلی‌اتیلن ممکن است مناسب تر می‌باشند.

بررسی فرآیند تولید آهن آلات

به علاوه، عوامل متعدد دیگری نیز می‌توانند در انتخاب بهترین نوع لوله گازی تأثیرگذار باشند، از جمله قطر لوله، شرایط زمین، محیط انتقال و هزینه‌های نصب و نگهداری. جهت انتخاب مناسب لوله گازی، بهتر است با متخصصان و کارشناسان مربوطه مشورت کنید تا نیازها و شرایط خاص شما را بررسی کرده و بهترین گزینه به شما را پیشنهاد دهند.

تفاوت در کاربرد انواع لوله های گازی

لوله‌های گازی توکار و روکار در مشخصات فنی و روش تولید دارای تفاوت‌هایی هستند. این تفاوت‌ها باعث می‌شود که لوله‌های توکار و روکار برای کاربردهای متفاوتی استفاده شوند.

لوله‌های گازی توکار به منظور پروژه‌های عظیم و لوله‌کشی بین شهری مانند انتقال گاز از پالایشگاه‌ها به شهرها استفاده می‌شوند. از سوی دیگر، لوله‌های گازی روکار عمدتاً در پروژه‌های سبک و بیشتر در لوله‌کشی داخل ساختمان استفاده می‌شوند.

تفاوت کاربرد این دو نوع لوله گازی به نوع و مقاومت آنها در برابر عوامل خارجی برمی‌گردد. لوله‌های گازی توکار به دلیل بدون درز بودن و داشتن لایه محافظ و عایق برای استفاده طولانی مدت و لوله‌کشی در شرایط سخت بیرون شهری مناسب هستند.

تفاوت در جنس لوله‌های توکار و روکار

لوله‌ها از نظر جنس متریال و نوع اتصالاتی که با آن‌ها ساخته می‌شوند، تفاوت دارند. در بناهای داخلی از لوله‌های توکار، لوله مانیسمان و یا لوله API استفاده می‌شود. لوله‌های توکار برای استفاده در داخل بناها استفاده می‌شوند و جنس آن‌ها معمولاً فولاد گالوانیزه است. برای اتصال این لوله‌ها از اتصالات مناسب استفاده می‌شود.

در مورد لوله‌های روکار، از لوله‌های درزدار استفاده می‌شود که جنس آن‌ها نیز از فولاد گالوانیزه است. لوله‌های گازی روکار اغلب به صورت لوله‌های درزدار ساخته می‌شوند.

همچنین، لوله‌های گازی روکار بعد از تولید، تحت آزمایش‌های مخرب و غیرمخرب قرار می‌گیرند تا از کیفیت آن‌ها اطمینان حاصل شود. همچنین، جوش درز این لوله‌ها نیز باید به لحاظ کیفیت تایید شده باشد.

تفاوت در آسیب پذیری لوله ها

لوله‌های گازی روکار نسبت به لوله‌های گازی توکار، اسیب پذیری بیشتری دارند. این به دلیل قرار گرفتن آن‌ها در معرض عوامل خارجی مخرب مانند رطوبت، ضربه و دما است. به همین دلیل، نصب لوله‌های گازی روکار نیاز به دقت و وسواس بیشتری دارد. بنابراین، تفاوت مهمی در الزامات نصب لوله‌های گازی روکار و توکار وجود دارد.

لوله‌های گازی توکار به دلیل کاربردهای خاص خود، نیازمند مقاومت بیشتری هستند و به همین دلیل عموماً بدون درز تولید می‌شوند و در صورت وجود درز، این درزها با جوشکاری برقی ایجاد می‌شوند. همچنین، لوله‌های گازی توکار برای مقاومت در برابر شرایط نامطلوب محیطی باید عایق‌بندی شوند. برای عایق‌بندی لوله‌های گازی توکار، پس از پاک‌کردن سطح از هرگونه آلودگی، سطح لوله با پرایمر پوشانده و سپس با نوارپیچی عایق‌بندی می‌شوند.

سخن پایانی

لوله‌های فولادی برای جابجایی مایعات و گازها استفاده می‌شوند. این لوله‌ها به صورت لوله‌های گازی فولادی شناخته می‌شوند و از ورق‌های فولادی گالوانیزه تولید می‌شوند. ورق‌های گالوانیزه جهت افزایش مقاومت لوله در برابر خوردگی و رطوبت استفاده می‌شوند.